مجاز عرفیمجاز عرفی، استعمال لفظ در معنای غیر حقیقی، به مناسبت عرفی می‌باشد. و در اصول فقه کاربرد دارد. ۱ - تعریفمجاز عرفی، عبارت است از استعمال لفظ در غیر معنای موضوع له، به جهت علاقه و مناسبتی که در عرف شناخته شده است، مانند:استعمال لفظ «قرص ماه» در چهره زیبا که عرف ، ماه را با چهره زیبا متناسب می‌بیند. ۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۹۴، برگرفته از مقاله «مجاز عرفی». رده‌های این صفحه : مجاز
|